Ομάδα φοιτητών: Γιώργος Κρεοπώλης, Κατερίνα Μαυρομάτη, Δόμνα Μαρία Σκαπέτη, Ελισάβετ Τερζή
Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός του έργου συνίσταται από τρεις χειρισμούς που προσαρμόζονται στον εκάστοτε χώρο. Αυτοί οι χειρισμοί είναι η όαση, η μονοκονδυλιά και η διαφάνεια.
Η όαση ενσαρκώνει έννοιες όπως γαλήνη, εμπιστοσύνη και ευχαρίστηση. Συμπληρωματικά στον ρόλο της ως στάσης, συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση και στην ενημέρωση των επισκεπτών του σύγχρονου φαρμακείου. Η ενημέρωση αυτή αποσκοπεί στην πρόληψη, μία καίρια διαδικασία ώστε να προωθείται η σωστή χρήση των φαρμάκων (π.χ. δοσολογία), η οποία θα ενισχύεται από την διαπροσωπική συμπαράσταση του φαρμακοποιού.
Ταυτόχρονα, προβλέπεται χώρος για επίδειξη βοτανικών προϊόντων που μπορούν να καταπραΰνουν ήπια προβλήματα και πληροφόρηση για τον τρόπο επεξεργασίας πρώτων υλών, προκειμένου να αποφεύγεται η υπερέκθεση σε φάρμακα όταν αυτό είναι εφικτό.
Η μονοκονδυλιά δημιουργεί μια νοητή αφήγηση ως προς τη δημιουργία των φαρμάκων. Συγκεκριμένα, ενώνει και οργανώνει χώρους όπως το γραφείο όπου ξεκινάει η έρευνα, το εργαστήριο όπου γίνεται ο πειραματισμός, και χώρους όπως αυτοί της φροντίδας, της όασης και του ταμείου, όπου πραγματοποιείται η εφαρμογή και η επαφή με τον χρήστη. Παράλληλα, δημιουργεί αρχιτεκτονικά επεισόδια, επιλύει χωροθετικά καταστάσεις και υιοθετεί τον χαρακτήρα ενός οδηγού κίνησης για όποιον εισέρχεται στον χώρο.
Η διαφάνεια αποβλέπει στην ειλικρίνεια και την ενημέρωση του χρήστη ως προς την πορεία που ακολουθεί το φάρμακο, από την παραγωγή έως και την πρόσβαση σε αυτό. Δύο χαρακτηριστικά σημεία της εφαρμογής, της διαφάνειας και ημιδιαφάνειας, αποτελούν η όψη του μεσώροφου όπου βρίσκεται το εργαστήριο και τα διαχωριστικά όρια των χώρων φροντίδας.
Μία νέα χρήση, πέρα από αυτή της όασης που προτείνεται για την αξιοποίηση της τεχνογνωσίας του φαρμακοποιού, αποτελεί αυτή του χώρου των δράσεων. Εκεί, μπορούν να οργανώνονται διεπιστημονικές διαλέξεις σχετικά με τη φιλοσοφία του φαρμακείου, είτε με ελεύθερη συμμετοχή, είτε στοχευμένα για φοιτητές και μαθητευόμενους. Δίπλα, θα παρέχεται και η αντίστοιχη βιβλιογραφία.
Κομβικό σημείο του σχεδιασμού αποτέλεσε η μέριμνα για την πρόσβαση και την προσβασιμότητα. Εφόσον ο χώρος της φροντίδας είναι απαραίτητο να λειτουργεί ως το πρώτο σημείο πρόσβασης για περίθαλψη, προτείνεται μία δευτερεύουσα είσοδος στην όψη, όταν αυτό καθίσταται επιτρεπτό. Ταυτόχρονα, τοποθετείται μία ράμπα, για να διευκολυνθεί η είσοδος σε άτομα σε αναπηρικό αμαξίδιο ή σε ηλικιωμένους. Στο εσωτερικό, έχουν προβλεφθεί οι απαραίτητες διαστάσεις και τα ανοίγματα για την άνετη κίνηση των ατόμων με αναπηρία, και έχει σχεδιαστεί μηχανισμός για τα ράφια, έτσι ώστε το πιο ψηλό ράφι να κατεβαίνει στο ύψος στο οποίο μπορεί να το περιεργαστεί κι ένα άτομο σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Ως προς τις υλικότητες και τους χρωματισμούς, επιλέγονται εύκολα προσαρμόσιμα και φιλικά προς το περιβάλλον υλικά, και γήινα χρώματα, για να συνδέονται με τη φύση και τον άνθρωπο, να δημιουργείται ένα ευχάριστο περιβάλλον. Ως υλικό του δαπέδου επιλέγεται το μωσαϊκό, καθώς έχει μεγάλη μηχανική αντοχή, μικρή παραμόρφωση και εύκολη συντήρηση Άλλωστε, είναι ένα δάπεδο που έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς στις πολυκατοικίες της Ελλάδας, οπότε σε περίπτωση που θα προϋπάρχει στον χώρο, θα συντηρείται.
Με την ίδια φιλοσοφία συντήρησης και οικονομίας, οι τοίχοι απλώς θα επιχρίονται και θα συμπληρώνονται από τα υλικά των επίπλων που είναι η πέτρα και το ξύλο. Τέλος, για τη μονοκονδυλιά θα χρησιμοποιείται ο χαλκός, ο οποίος ως μέταλλο μπορεί να ανακυκλώνεται και να κάμπτεται εύκολα, για να διαμορφώσει καμπύλες, όπου προτείνεται.
Απίστευτο
Πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα!