Καλούμενοι να αναπροσαρμόσουμε την Οικία Farsnworth του Mies van der Rohes με ένα νέο “σενάριο” λειτουργίας (και έχοντας ως μόνο περιορισμό την τοποθεσία του κτίσματος σε ένα οικόπεδο της Χαλέπας, προάστιο των Χανίων), η πρώτη μας σκέψη ήταν εκείνη ενός καλλιτέχνη. Ενός καλλιτέχνη ο οποίος, μέσω της απομόνωσης και της μόνιμης επαφής με το Κρητικό Πέλαγος (έντονο το στοιχείο της θέας), επιχειρεί να διερευνήσει νέα μέτωπα στην δουλειά του.
Ένα απο τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε με τον αρχικό σχεδιασμό του Mies ήταν η ημιτελής εναρμόνιση του κτίσματος με το περιβάλλον του. Η απάντηση μας σε αυτό ήταν η βύθιση του κτίσματος στις έντονες κλίσεις της περιοχής, διατηρώντας την φιλοσοφία του Mies περί διαλόγου μεταξύ φύσης και ανθρώπου, απόδρασης απο την πόλη αλλά και απομόνωσης.
Σημαντικό στοιχείο της εργασίας, η οποία έγινε στα πλαίσια του μαθήματος των Ψηφιακών Τεχνολογιών στον Σχεδιασμό Ι, ήταν η γραφιστική αποτύπωση της αναπροσαρμογής μας. Επιλέξαμε ως επιρροές δύο έργα: Το έργο “Manhattan Transcripts” (Bernard Tschumi) και τον πίνακα “Πράσινος Ορίζοντας” (Όπυ Ζούνη).
