Η μονάδα κατοίκησης και εργασίας , μελετάται σε γωνιακό οικόπεδο στην άνω πόλη της Πάτρας, σε ήσυχη περιοχή με χαμηλά κτίρια, δίπλα σε σημαντικά μνημεία και με ανοιχτή θέα στον Πατραϊκό κόλπο.
Ερευνώντας τη σχέση του έσω και του έξω με προσέλκυσε η ιδέα του ενδιάμεσου χώρου. Ο χώρος οργανώνεται από έναν βασικό τοίχο συγκράτησης, τοιχία καθ’ ύψος όλης της κατασκευής και ξύλινες περσίδες, που επιτρέπουν την οπτική επικοινωνία αλλά και την είσοδο του φωτός μέσω της περιστροφής τους.
Η μελέτη προτείνει την ένταξη της κατοικίας στο 1ο επίπεδο , ενώ τον χώρο εργασίας στο 2ο , καθώς παράλληλα ο ξενώνας βρίσκεται στο ισόγειο. Οι περσίδες ορίζονται το στοιχείο σύμφωνα με το οποίο διαχωρίζεται ή ενώνεται το εσωτερικό του κτιρίου με την πόλη της Πάτρας.
Η κατοικία εμφανίζεται ως μία μικρή παύση παρατήρησης, ένας μεταβατικός χώρος από την πόλη στον χώρο της εργασίας: massage, δημιουργώντας μία ιδιαίτερη ενδιάμεση σχέση.
